Angstige en depressieve stoornissen manifesteren zich vaak op een vergelijkbare manier en stromen zich in elkaar in. En toch hebben ze verschillen die nuttig zijn om te weten. Hoe psychische stoornissen te herkennen en ermee om te gaan?
De redenen waarom we angst en depressieve stemming kunnen voelen, verschillende. Ze worden op verschillende manieren gemanifesteerd en het kan vrij moeilijk zijn om deze oorzaken te onderscheiden. Om dit te doen, moet u voldoende informatie hebben, die niet iedereen toegang heeft tot toegang. Likbez over depressieve en alarmerende aandoeningen besloten om journalisten Daria Varlamova en Anton Zainiev te leiden 1 .
DEPRESSIE
Je wordt de hele tijd onderdrukt. Dit gevoel ontstaat als het ware helemaal opnieuw, ongeacht de regen buiten het raam of de zon, maandag vandaag of de opstanding, privédag of je verjaardag. Soms kan een sterke stress of traumatische gebeurtenis de aanzet zijn, maar de reactie kan worden uitgesteld.
Dit gaat lang door. Echt lang. Bij klinische depressie kan een persoon zowel zes maanden als een jaar blijven. Een of twee dagen slecht humeur-er is geen reden om een aandoening te vermoeden. Maar als melancholie en apathie je weken en zelfs maanden meedogenloos achtervolgen, is dit een gelegenheid om contact op te nemen met een specialist.
Somatische reacties. Duurzame stemmingsafname is slechts een van de symptomen van een biochemisch falen in het lichaam. Tegelijkertijd treden andere “storingen” op: slaapstoornissen, problemen met eetlust, oorzaakloos gewichtsverlies. Ook bij patiënten met depressie worden libido en aandachtsconcentratie vaak verminderd. Ze voelen constant vermoeidheid, het is moeilijker
voor hen om voor zichzelf te zorgen, dagelijkse zaken te doen, te werken en te communiceren, zelfs met de dichtstbijzijnde mensen.
Gegeneraliseerde angstige stoornis
Je wordt achtervolgd door angst, en je kunt niet begrijpen waar het vandaan kwam. De patiënt is niet bang voor specifieke dingen zoals zwarte katten of auto’s, maar ervaart voortdurend oorzaakloze angst, in de achtergrondmodus.
Dit gaat lang door. Zoals in het geval van depressie, om een diagnose te stellen, is het noodzakelijk dat angst zes maanden of langer wordt gevoeld en niet wordt geassocieerd met een andere ziekte.
Somatische reacties. Spieren spanning, hart hartslag, slapeloosheid, zweten. Blaadjes ademhaling. GRT kan worden verward met depressie. Ze kunnen overdag worden onderscheiden door menselijk gedrag. Met depressie wordt een persoon gebroken en machteloos wakker, en tegen de avond wordt het actiever. Met angstige wanorde is het tegenovergestelde waar: ze worden relatief kalm wakker, maar stress verzamelt zich op een dag en verslechtert goed.
Paniekstoornis
Paniekaanvallen – Perioden van plotselinge en sterke angst, meestal een ontoereikende situatie. De situatie kan volkomen kalm zijn. Tijdens een aanval kan de patiënt lijken dat hij op het punt staat te sterven.
Aanvallen duren 20-30 minuten, In zeldzame gevallen ongeveer een uur, en de frequentie varieert van dagelijkse aanvallen tot één op enkele maanden.
Somatische reacties. Patiënten realiseren zich vaak niet dat hun toestand wordt veroorzaakt door angst, en klagen over artsen van de huisartsen – therapeuten en cardiologen. Bovendien beginnen ze bang te zijn voor herhaalde aanvallen en proberen ze ze voor anderen te verbergen. Er wordt een angst voor verwachting gevormd tussen de aanvallen – en dit is zowel de angst voor de aanval zelf als de angst om in een vernederende positie te vallen toen het eraan kwam.
In tegenstelling tot depressie, met paniekstoornissen, wil een persoon niet overlijden. Desondanks zijn ze goed voor ongeveer 90%. Dit is het resultaat van de reactie van het lichaam op stress: het limbische systeem dat verantwoordelijk is voor de manifestatie van emoties houdt op contact te geven met de buitenwereld. Een persoon blijkt te scheiden van zijn lichaam en probeert zichzelf vaak te schaden om alleen een sensatie in het lichaam te herwinnen.
Fobische stoornis
Aanvallen van angst en angst worden geassocieerd met een beangstigend object. Zelfs als de fobie enige reden heeft (bijvoorbeeld, een persoon is bang voor ratten of slangen, omdat ze kunnen bijten), is een reactie op een object dat angst veroorzaakt meestal onevenredig vanwege zijn echte gevaar. Een persoon realiseert zich dat zijn angst irrationeel is, maar niets kan alles met zichzelf doen.
De angst bij fobie is zo sterk dat het gepaard gaat met psychosomatische reacties. De patiënt gooit in hitte of kou, zijn handen zweet, kortademigheid, misselijkheid of snelle hartslag begint. Bovendien kunnen deze reacties niet alleen optreden in een botsing, maar ook een paar uur eerder.
Sociofobie – Angst voor veel aandacht van anderen is een van de meest voorkomende fobieën. In een of andere vorm komt het voor bij 12% van de mensen. Sociale fobieën worden meestal geassocieerd met een laag zelfbeeld, angst voor kritiek en verhoogde gevoeligheid voor de mening van anderen. Sociofobie is vaak verward met sociopathie, maar dit zijn verschillende dingen. Sociopaten verwaarloosden sociale normen en regels, terwijl sociofoben integendeel zo bang zijn voor veroordeling van andere mensen dat ze niet eens durven om de weg op straat te vragen.
Obsessief-compulsieve stoornis
U gebruikt (en maakt) rituelen om met angst om te gaan. Patiënten van OCS hebben voortdurend angstige en onaangename gedachten, waaruit ze niet kwijt raken. Ze zijn bijvoorbeeld bang om zichzelf of aan een andere persoon pijn te doen, ze zijn bang om microben te vangen of besmet te raken met een vreselijke ziekte. Of worden gekweld door gedachten dat ze, die het huis verlaten, het ijzer niet hebben uitgeschakeld. Om met deze gedachten om te gaan, begint een persoon regelmatig dezelfde acties te herhalen om te kalmeren. Ze kunnen vaak hun handen wassen, de deuren 18 keer sluiten of het licht uitschakelen, dezelfde zinnen in het hoofd herhalen.
Liefde voor rituelen kan ook een gezond persoon hebben, Maar als angstgedachten en obsessieve acties interfereren met het leven en veel tijd nemen (meer dan een uur per dag), is dit een teken van een aandoening. Een patiënt met een obsessief-compulsieve stoornis realiseert zich dat zijn gedachten kunnen worden verstoken van logica en verscheurd van de realiteit, hij is vervelend om altijd hetzelfde te doen, maar voor hem is dit de enige manier om van angst af te komen, tenminste een tijdje.
Hoe ermee om te gaan?
Depressieve en alarmerende aandoeningen worden vaak samen gevonden: Tot de helft van alle patiënten met depressie heeft symptomen van angst en vice versa. Daarom kunnen artsen dezelfde medicijnen voorschrijven. Maar in elk geval zijn er nuances, omdat het effect van medicijnen anders is.
Antidepressiva werken goed op de lange termijn, maar een scherpe aanval van paniek kan niet door hen worden verwijderd. Daarom worden patiënten met angstige wanorde ook voorgeschreven door kalmeringsmiddelen (benzodiazepinen worden meestal gebruikt in de VS en andere landen, maar sinds 2013 zijn ze in Rusland gelijkgesteld met medicijnen en verwijderd uit de bloedsomloop). Ze verlichten opwinding en hebben een kalmerend effect op het centrale zenuwstelsel. Na dergelijke drugs wordt een persoon ontspannen, wordt slaperig, traag.
Geneesmiddelen helpen, maar hebben bijwerkingen. Met depressie en angststoornissen in het lichaam is de uitwisseling van neurotransmitters verstoord. Geneesmiddelen herstellen kunstmatig de balans van de noodzakelijke stoffen (zoals serotonine en gamma-amonatisch zuur), maar je moet niet wachten op wonderen van hen. Van antidepressiva bijvoorbeeld neemt de stemming bij patiënten langzaam toe, het tastbare effect wordt slechts twee weken na het begin van het nemen bereikt. Tegelijkertijd keert het niet alleen terug naar een persoon, zijn angst neemt alleen toe.
Cognitive-bicheviorale therapie: werk met gedachten. Als u niet zonder drugs of alarmerende aandoeningen kunt doen, helpt therapie in meer mildere gevallen. KBT is gebouwd op de ideeën van psycholoog Aaron Bek, volgens welke de stemming of neiging tot angst kan worden gecontroleerd door te werken met denken. Tijdens de sessie vraagt de psychotherapeut de patiënt (cliënt) om over zijn moeilijkheden te praten en systematiseert vervolgens zijn reactie op deze moeilijkheden en onthult de denkschema’s (patronen), die leiden tot negatieve scenario’s. Dan, met het dienen van de therapeut, leert een persoon met zijn gedachten te werken en ze onder controle te nemen.
Interpersoonlijke therapie. In dit model worden de problemen van de cliënt beschouwd als een reactie op moeilijkheden in relaties. De therapeut analyseert samen met de cliënt alle onaangename sensaties en ervaringen in detail en schetst de contouren van de toekomst van een gezonde staat. Vervolgens analyseren ze de relatie van de cliënt om te begrijpen wat hij van hen ontvangt en wat hij zou willen krijgen. Ten slotte hebben de cliënt en de therapeut verschillende echte doelen gesteld en beslissen hoeveel tijd het kost om ze te bereiken.